بسم الله الرحمن الرحیم

فرض کن تو امروز باید حاضر می شدی  در یک صحنه ی تأتر که نقش اصلی را داشتی اما فراموش کنی و نروی . یا حضور در یک جلسه ی سخنرانی بسیار مهمی را فراموش کنی و یا

در اثر بیماری ، آمپولی را که باید حتما در وقتش  تزریق می کردی را فراموش کنی که این فراموشی ممکن است منجر به مرگ شود . می بینی که هر چه اهمیت  و ارزش یک کار بالاتر

می رود ،  تاوان وجریمه ی فراموشی آن را باید سنگین تر بپردازی .

امروز اگر در یک محاسبه بخواهیم بدبختی بشر را بررسی کنیم ، می رسیم به غفلت و فرامو شی خود . تمام بلاهایی که امروز بشر به سرش آمده بر اثر این خود فراموشی است . قبلا   

 اشاره کردیم به اینکه ما دو خود داریم : یک خود عالی که روح است و نیازهای روحانی ما   و یک خود دانی که جسم است و خوا سته ها و نیاز های جسمانی . نیاز و غذای هر کدام از این

 خودها را اگر برآورده نکنی ، به صورت خودکار به سمت غذای کاذب می دود . خودت هم بارها این را  تجربه کردی که  اگر در هنگام گرسنگی به جسمت  غذای سالم ندهی ، او برای

رفع گرسنگی با چیپس و فست فود و غیره وذلک .. خود را سیر می کند . وبه همین ترتیب روح هم اگر از غذای خود که معقولات است و معارف و قران و نماز و ... غیره ، دور بماند ، حیاتش به

خطر می افتد . متأسفانه اکثریت ما در این خود مشغولیم و از آن خود غافلیم !  و در این خود فراموشی و غفلت بسر می بریم و خود را در نمی یابیم  چون آن را جستجو نمی کنیم . حال اگر

این خود فراموشی ادامه پیدا کند و ما همچنان در این خود فراموشی به آخر راه برسیم و سرمایه ی عمرمان تمام شود و خود را نیابیم  و دار فانی را وداع کنیم ، در ازای این غفلت وفراموشی

  شما بفرمائید چه تاوان سنگینی  باید پس پدهیم؟؟ ! . 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: